SPAARBANK WESTWOUD: DE BENJAMIN DIE UITGROEIDE TOT EEN REUSNa de Tweede Wereldoorlog behoorde de spaarbank met een inleggerstegoed van zo’n twee ton tot de kleinere Westfriese spaarbanken. Dat deze benjamin in de volgende decennia zou uitgroeien tot een reus kon nog niemand vermoeden. Met het aantreden van J.C. Haverkamp (zoon van de Westwoudse burgemeester) als directeur in 1954 kwam de bank echt op stoom. Onder zijn leiding ontwikkelde Spaarbank Westwoud een eigen stijl van bankieren. Gedurfd en altijd de blik naar buiten gericht om vooral geen nieuwe ontwikkelingen te missen. Al sinds 1956, veel eerder dan andere spaarbanken van het platteland, was Westwoud steevast aanwezig bij jaarvergaderingen van de Nederlandse Spaarbankbond. Vermoedelijk ligt in deze open opstelling ook de verklaring voor de explosieve groei van ‘Westwoud’. Het bestuur rekende het kweken van spaarzin in het eigen dorp tot de hoofdtaken. Vanuit bedrijfsmatig opzicht was de klassieke spaarder echter niet het enige middel om kapitaal aan te trekken en daarmee de beleggingsmogelijkheden te verruimen. Al in de jaren vijftig werden despositorekeningen van 1 jaar vast geïntroduceerd en met ingang van 1964 werd de mogelijkheid geboden om via de Spaarbank Westwoud te beleggen in aandelen. Veel tijd en energie werden geïnvesteerd in het vergroten van de naamsbekendheid en pure klantenbinding. Zo werden huis-aan-huis reclamefolders verspreid. Ook in Hoogkarspel ging men langs de huizen, een actie die vanwege irritatie bij de plaatselijke Coöperatieve Boerenleenbank vroegtijdig werd afgeblazen. Verder werd een soepel hypotheekbeleid gevoerd wanneer de geldlener zijn spaarcenten bij de Spaarbank Westwoud deponeerde. Dat gold ook voor ondernemers die hun geldzaken voortaan via de spaarbank lieten lopen. Al te grote risico’s konden worden vermeden dankzij een zeer grondige bekendheid met de klantenkring. Als de bank onvoldoende zicht had op de draagkracht van een potentieel client dan werd deze beleefd doorverwezen naar een andere bank. Sinds 1957 werden beleggingen ‘in de stad’ gemeden nadat een dubieuze hypotheeknemer uit Hoorn pas na lang trouwtrekken zijn schuld had afgelost. In 1958 werd het eerst volwaardige spaarbankkantoor in Westwoud geopend door burgemeester Essing (zie foto), in 1966 gevolgd door het bijkantoor in Hoogkarspel. Niet toevallig werd de naam van de Spaarbank Westwoud in 1972 gewijzigd in ‘Spaarbank Westwoud-Hoogkarspel’. In datzelfde jaar opent de bank een fonkelnieuw bankgebouw aan het Schalmplein in Westwoud. De jaren die daarop volgden werden steeds nieuwe records gevestigd. In 1980 was het inleggerstegoed zelfs opgelopen tot ruim 20 miljoen, het viervoudige van 1970. Dankzij deze prachtige cijfers werd de Spaarbank Westwoud-Hoogkarspel tijdens een landelijke vergadering van de Nederlandse Spaarbankbond in het zonnetje gezet. In datzelfde jaar (1980) lukte het na een lange zoektocht eindelijk om in Spaarbank Twisk een geschikte fusiepartner te vinden. Hierdoor ontstond een spaarbank met een inleggerstegoed van 25 miljoen. Eén van de eerste besluiten betrof de naam van de gefuseerde bank. De keuze viel op ‘Bondsspaarbank Westfriesland’. In 1983 besluit het bestuur toe te treden tot de Coöperatieve Vereniging van Bondspaarbanken, waarbij ook de Nutsspaarbank Andijk-Wervershoof reeds was aangesloten. In het eerste jaar van de toetreding zette de spectaculaire groei van het inleggerstegoed zich voort. Eind 1984 stopte de teller pas op ruim 40 miljoen. Nadat de Coöperatie het groene licht had gegeven fuseerde Bondsspaarbank Westfriesland In 1986 met de Nutsspaarbank Andijk-Wervershoof. Door de samenvoeging steeg het inleggerstegoed van de Bondsspaarbank Westfriesland in één klap naar zo'n 60 miljoen met een reserve van bijna 3 miljoen. In 1991 gingen de Nutsspaarbank Enkhuizen en de Bondsspaarbank Westfriesland (waarin verenigd Westwoud, Twisk en Andijk) samen in de Stichting Spaarbank Westfriesland. Het jaar daarop sloot ook de Nutsspaarbank Winkel zich aan. Later in dat decennium zou de Spaarbank opgaan in de VSB-bank die alweer snel onderdeel zou uitmaken van de Fortis Groep. Aan de duizelingwekkende fusiegolf van de voorgaande decennia komt abrupt een einde in 2008 als de bankencrisis uitbreekt. De Nederlandse Staat moet de Nederlandse inboedel van de Fortis Groep redden van de ondergang. Van die inboedel maakt ABN-Amro een groot deel uit. De genationaliseerde onderdelen van Fortis gaan uiteindelijk door onder de naam van ABN-Amro. De bank is tot op de dag van vandaag voor het grootste deel in handen van de staat. Dit artikel is grotendeels samengesteld met passages uit het boek ‘Ten nutte van U en Uwe huisgezinnen - Spaarbanken in West-Friesland 1818-1995’, geschreven door Jan de Bruin, uitgegeven in 1998. Met dank aan Jos Koppes en Dick Olij. |
![]() |